:: ترجمه سخنرانی Dr.Kirwan و Dr.Zhiyong Fu

سلام به همه

Smart Cities and Artificial Inteligence
 

ما کریستوفر کِروان و جیانگ­­فو، امروز درباره تقارب موضوعی شهرهای هوشمند و هوش مصنوعی صحبت می‌کنیم که موضوع کتابمان هست که در سال 2020 انتشار یافته است. این کتاب حاصل 10 سال پژوهش و فعالیت حرفه‌ای بر روی پروژه‌های زیادی در ارتباط با شهرهای هوشمند و فناوری‌های شهری است که در Beijing Design Lab انجام دادیم.
 

THEOY CONVERGENCE EVOLUTION: humankind, thechnology, nature
 

می‌خواستیم یک مقدمه کوچک در مورد موضوع کتاب و نظریه تکامل همگرایی به شما ارائه دهیم. در مورد اینکه چگونه فناوری و طبیعت بشر در طول 100-50 سال آینده به‌عنوان بخشی از یک تکامل همگرا می‌شوند، یک تکامل بیولوژیکی که برای زمین در طول 4.5 میلیارد سال، برای انسان‌ها به مدت 6 میلیون سال و برای دنیای دیجیتال واقعاً فقط در 100 سال گذشته بوده است.

این سه قلمرو در طول 50 تا 100 سال آینده همگرا می‌شوند و موضوع کتاب ما به این همگرایی به‌عنوان یک فرآیند تکاملی نگاه می‌کند، اما اصطلاح همگرایی نشان‌دهنده جنبه‌های مختلف در عملکرد و ایجاد اتصال و همپیوندی است. وقتی‌که دو یا چند فناوری در یک دستگاه ادغام می‌شوند و یا ایده‌های گروه‌های مختلف که در جامعه همگرا می‌شوند به‌عنوان فرآیندی است که به‌وسیله آن‌ها در تفکرشان شبیه‌تر می‌شوند مانند همگرایی فرهنگی و آخرین آن همگرایی بیولوژیکی یا تکاملی است، تمایل حیوانات و گیاهان نامرتبط به تکامل ویژگی‌های سطحی مشابه تحت شرایط محیطی مشابه.
 

Biological Convergence, City Brain
 

همان‌طور که می‌بینید چگونه سه گونه متفاوت در طول میلیون‌ها سال ویژگی‌های مشابه یافته‌اند. پرنده ها، خفاشها و زنبورها بالهایشان شکل می‌گیرد و توانایی پرواز را به‌عنوان بخشی از بقا و همزیستی روی کره زمین می‌یابند. این یک استعاره از یک تکامل بیولوژیکی مانند شهرها است که در حال اتخاذ فناوری‌های مشابه هستند و به‌مرورزمان شبیه هم می‌شوند؛ و همچنین همگرایی شهر و مغز، (فیزیکی و دیجیتالی) که بخشی از موضوع اصلی همین همگرایی جدید دو طرف راست و چپ ( فیزیکی و دیجیتالی) است.
 

OPERATING SYSTEMS URBANOS
 

این منجر به توسعه یک سیستم‌عامل می‌شود که ما آن را به‌عنوان یک نماد نگاری و مجموعه‌ای از مجموعه‌های نمادین توسعه دادیم تا هم از طبیعت کلان زمین، انسان و هم فناوری تا همه اجزای منفرد که می‌تواند بخشی از کل این سیستم‌عامل باشد را برای سیاره زمین و شهرها نشان دهد؛ و این نیز به گسترش لایه‌های همگرایی منجر می‌شود که به قلمرو فیزیکی، قلمرو انسانی و همین‌طور قلمرو تکنولوژیکی نگاه می‌کنند و آن‌هایی که به این لایه‌های همگرا متصل می‌شوند توده‌ای را تشکیل می‌دهند که وقتی فشرده می‌شوند یکپارچه می‌گردند. از لایه‌های زمین، مناظر، جمعیت و درنهایت هوش مصنوعی و فناوری در لایه نهایی همه در یک توده یکپارچه فشرده‌شده‌اند.
 

Resilient Cities
 

هدف کل کار ما نگاه کردن به شهرها به‌عنوان سیستم‌های خودتنظیم است و این منجر به موضوع کنفرانس شما در این هفته شد که در مورد پایداری و ساخت و سازهای پایداراست، زیرا ما بسیار بر این موضوع تمرکز کرده‌ایم که چگونه شهرها می‌توانند خودتنظیم و پایدار باشند.
 

AUTOPOEISIS
 

من می‌خواهم در مورد یکی از زمینه‌هایی که در مورد آن نوشته بودیم اشاره‌کنم که خاصیت سیستم‌های زنده مانند سلولی است که هم ارگانیسم داخلی خود را دارد و هم اینکه چگونه با محیط خود ارتباط همزیستی دارد. این همزیستی کل ایده زندگی است و ایده هوشمندی است. ما از این تئوری ویژگی‌های مختلفی را ایجاد می‌کنیم که در هوش مصنوعی برای توسعه استفاده می‌کنیم: هم حسی و هم محیط شناختی، قابلیت‌های پیش‌بینی، جفت ساختاری و جبر ساختاری به این معنی که عملکرد از فرم پیروی می‌کند یا فرم از عملکرد به‌عنوان بخشی از پنج اصل که ما برای سیستم خودتنظیمی ارائه داده‌ایم. من آن را به پروفسور فو می‌سپارم تا در مورد برخی از موضوعاتی که در تحقیق بعدی روی آن‌ها کارکرده‌ایم بحث کنیم.
 

THEMES FUTURE CITIES, CITY DNA
 

ما فکر می‌کنیم شهر ویژگی خاص خود را دارد و همچنین هویت‌های متفاوت را نشان می‌دهد. پس وقتی ما شهرها را انتخاب می‌کنیم وقتی درکنارهم قرار می‌دهیم تا هر یک از شهرها را ببینیم متوجه تفاوت‌های آن‌ها می‌شویم بنابراین هر شهر DNA خود را دارد، به‌عنوان‌مثال، وقتی ما شهرهایی را از چین می‌بینیم، مانند پکن و همچنین شانگهای و شینجن، می‌توانیم هویت‌های مختلف شهر را از منظرهای مختلف شناسایی کنیم، مانند هنر، معماری، مد، رسانه، موسیقی، موزه همه آن عناصر مختلف DNA متفاوتی از شهر را نشان می‌دهند؛ بنابراین ما شهر را به‌عنوان بدن انسان می‌بینیم، این تصویر فقط مفهوم ما را نشان می‌دهد. فصلی از کتاب که شهر را به‌عنوان یک موجود زنده نشان می‌دهد؛ بنابراین ما می‌توانیم شهر را با بدن خود مقایسه کنیم و آن‌ها ساختار خاص خود را دارند. وقتی ما شهر را به‌عنوان یک بدن انسان می‌بینیم می‌توانیم بیشتر بفهمیم که چگونه شهر به‌خودی‌خود فعال است. شهرها جریان‌های خود را دارد که آن‌ها انرژی، آب و غذا هستند که متابولیسم شهر را نشان می‌دهند بنابراین این مقایسه با انسان نشان می‌دهد که چگونه شهر در متابولیسم همگرا می‌شود.
 

REAL-TIME CITY
 

ما همچنین متابولیسم شهر را دیدیم که منجر به ماهیت بی‌درنگ شهر می‌شود که نمونه آن ابر علی‌بابا است که آن‌ها مغز علی‌بابا می‌نامند که تمام داده‌های بیدرنگ را در یک داشبورد جمع‌آوری می‌کند که در آن می‌توانید کل عملیات را مشاهده کنید. مانند آنچه پروفسور فو در مورد متابولیسم شهری ذکر کرده است.

بنابراین این یک نمای فوق تکنولوژیک از شهر به‌عنوان یک ارگانیسم بی‌درنگ است که داده‌ها را جمع‌آوری می‌کند و حالات مختلف بودن را در زمان واقعی نشان می‌دهد و همچنین به تشخیص الگو می‌رسد. الگوهای ترافیکی، الگوهای جمعیت انسانی، الگوهای طبیعت، با نگاه کردن به DNA هر شهر و ثبت اطلاعات هر شهر در زمان واقعی به دست می‌آید.
 

Macro: Micro’
 

ما می‌توانیم شهر را در مقیاس‌های مختلف از نانو تا اشیا و همچنین ساختمان‌ها، مناطق، شهر و کل محیط را ببینیم؛ بنابراین مقیاس نشان می‌دهد که شهر از کوچک به کلان است و همچنین از ابعاد گوناگون است. همچنین می‌توانیم کل شهر را از بخش طبیعی ببینیم و حتی از فضا. پس ما فکر می‌کنیم شهر به‌عنوان یک شبکه هوشمند است که اشیا مختلف مانند ساختمان‌ها، مردم و همچنین اشیا در مقیاس نانو به هم متصل می‌شوند که یک شبکه متصل هوشمند ایجاد کنند.

دیجیتال تویین همه آن اشیایی را که پروفسور فو در مورد آنها صحبت کرده است را به هم متصل می‌کند و آن‌ها را در یک شبیه‌سازی به هم مرتبط می‌کند که می‌تواند به داده‌ها و اشیاء بلادرنگ نگاه کند و عملکرد را در همه ابعاد ردیابی کند. بُعدی که می‌تواند انرژی یا فعالیت انسانی باشد یا می‌تواند عملکردی در داخل شهر باشد به‌عنوان یک نمایش فیزیکی و مجازی در زمان واقعی، به‌عنوان یک شبیه سازی شکل گیرد. این یک کلید برای آینده همه اشیاء است که در ابتدا در یک شبیه‌سازی توسعه داده می شود.
 

CONVERGENCE HUMAN – NETWORK
 

ما فکر می‌کنیم ماشین فعلی انسان و ماشین مجازی و فیزیکی که فقط به هم متصل شده‌اند مانند تصویر نشان می‌دهد که فلز چگونه کار می‌کند و چگونه مردم از این فناوری برای اتصال به فضای دیجیتال و طبیعت استفاده می‌کنند. همچنین ما می‌بینیم مردم و مردم، مردم و ماشین، ماشین و ماشین، طبیعت و مردم به هم متصل می‌شوند تا زبان همگرایی پیچیده‌تری ایجاد کنند.
 

CONVERGENCE DYNAMIC INTELLIGENCE
 

ما در مورد تفکر طراحی که انسان‌محور است و ماشین لرنینگ مانند فناوری هوش مصنوعی که تمرکز بیشتر روی ماشین است صحبت می‌کنیم اما وقتی آن‌ها را کنار هم قراردادیم هوش دینامیکی همگرایی را ایجاد می‌کنیم. در بخش اکتشاف تأکید بر بخش انسان‌محور است و تجزیه‌وتحلیل از بخش ماشین لرنینگ، در بخش ادغام، تعریف متکی بر بخش انسان‌محور است که مردم می‌توانند این فناوری را با هم کار کنند اما برای بخش ایده پردازی نشان می‌دهد که نیروی انسانی چگونه است. در نمونه اولیه که نشان می‌دهیم، انسان و ماشین می‌توانند باهم کار کنند. برای قسمت آخر (بخش ارزیابی) داده‌ها به ما نشان می‌دهند که ماشین لرنینگ چگونه بهتر عمل می‌کند.
 

NATURE: CITIES
 

 در زمینه طبیعت و شهرها، ما در حال بررسی همگرایی هوش انسانی با هوش ماشینی هستیم، اما همچنین اکنون معتقدیم که طبیعت بخش مهمی است به‌عنوان هوش جدید طبیعت و تمرکز بر آوردن طبیعت به‌عنوان یک موجود زنده و یک موجود هوشمند به ترکیب انسان و ماشین و طبیعت به‌عنوان یک سه‌گانه جدید؛ و ما از هوش مصنوعی برای ادغام طبیعت در تمام جنبه‌های زندگی ازجمله biomimicry که مطالعه سیستم‌های طبیعی و رفتار طبیعی است استفاده می‌کنیم. ما از biomimicry برای یادگیری نحوه تقلید طبیعت در رباتیک و هوش مصنوعی استفاده می‌کنیم به‌طوری‌که ما بتوانیم سیستم‌ها را هم ازنظر انرژی نور و هم ازنظر زیست‌شناسی در همه اشکال فعالیت‌هایی که داریم بهینه کنیم. در پروژه‌ای که در تایلند کارکرده‌ایم یک چشم‌انداز بیومیمیک در اطراف فرودگاه جدید بانکوک ایجاد کردیم. ما می‌توانیم زیست‌کره‌ای ایجاد کنیم که در آن طبیعت را با حسگرها و دوربین‌ها و نور و انواع تجربیات دیجیتال ادغام کنیم که می‌تواند رابطه طبیعت را در یک فضای بسیار صنعتی مانند فرودگاه تقویت کند که ما را به درک زیستگاه طبیعی و تلاش برای ردیابی و توانایی واردکردن طبیعت به هر کاری که انجام می‌دهیم هدایت می‌کند که می تواند از طریق درک زیستگاه حیوانات و عملکرد سیستم‌های طبیعی باشد که در پروژه Neom انجام شد که یک کتابخانه کامل ایجاد کرده‌اند و گیاهان و سیستم‌های زنده در طراحی خط پروژه جدید آینده‌نگر در عربستان سعودی گنجانده شد.
 

UUX: Urban User Experience
 

ما فکر می‌کنیم تجربه کاربر بخش بسیار مهمی برای شهر است و ایجاد یک تجربه همگرایی از جنبه انسانی بسیار مهم است، بنابراین همه آن عکس‌ها فقط نشان می­دهند که چگونه آن تجربه را احساس می‌کنند.

تمرکز ما بر این است که طبیعت را بخشی از تجربیات خود کنیم به همان اندازه که در مورد شهرها و فناوری توجه هست، در مورد زیبایی طبیعت نیز این توجه وجود دارد.
 

UUI: Urban User Interface
 

این پروژه مانند رسانه‌های شهری است بنابراین ما رابطهای کاربری متفاوت ایجاد می‌کنیم. در این پروژه تمام داده‌های ساختمانهای شهر Beijing را جمع‌آوری می‌کنیم و از فناوری تعاملی استفاده می‌کنیم تا بخش‌های متفاوتی را نشان دهیم مانند بخش فرهنگی، بخش فناوری. و همه این داده‌ها و اطلاعات از فناوری تعاملی استفاده می‌کنند که می‌تواند به مردم بازخورد بدهد.
 

NEW MOBILITY: Alternative Models
 

پروژه ما با Mobility جدید بر اساس همین تجربیات تعاملی است که ما در راه‌حل‌های تحرک شهری در Beijing را بررسی کردیم. ما می‌دانیم که نیروی کار شهری در Beijing نیاز به یافتن راه‌حل‌های چندوجهی دارد که همه نمی‌توانند با یک روش حمل‌ونقل از یک مکان به مکان بعدی برسند، بنابراین ما راهی را پیدا کردیم که مردم بتوانند عملکرد خود را در نقشه‌های خود بر اساس مقاصد ترجیحی و همچنین بر اساس سیستم‌هایی که در دسترس آن‌ها بود ترسیم کنند.

و همچنین تشویق مردم به استفاده از وسایل حمل‌ونقل سبز مانند دوچرخه، اسکوتر و اسکوترهای برقی و راه‌های دیگر برای رسیدن از محل کار خود به خانه یا خانه به محل کار به کارآمدترین روش، با استفاده از کمترین ردپای کربن.
 

HEALTH AND WELLBEING: Integrated Solutions
 

این پروژه ذینفعان مختلف و چگونگی ارتباط آن‌ها را نمایش می‌دهد. این اکوسیستم برای ارائه خدمات از طریق مختلف مانند یک رابط و همچنین حسگرها عمل می‌کند و برای این کار از جریان داده استفاده می‌کند. همه این بخش‌های مختلف به هم متصل می‌شوند تا اکوسیستم فناوری و سلامت را تشکیل دهند.
 

HYBRID CONVERGENCE
 

 بنابراین ما در همگرایی کلی که آن را همگرایی ترکیبی نامیدیم، درنهایت به دانشگاه‌ها، شهرها و حرفه طراحی و مهندسی به‌عنوان این هم‌گرایی کامل بین فناوری‌های هوشمند چشم‌انداز شهری و جامعه نگاه می‌کنیم که در 15 سال گذشته روی این فضا کارکرده‌ایم و کنفرانس‌های زیادی برگزار کرده‌ایم.

و در مورد اینکه چگونه این همگرایی اتفاق می‌افتد، درنهایت به این نتیجه رسیدیم که همگرایی طراحی شهری در درجه اول (1) است که شهر همچون شی و فرم است. 2 زمانی است که شهرها در همگرایی فیزیکی و دیجیتالی هوشمند و تعاملی شدند و 3 زمانی است که ما واقعاً بر ایده طراحی انسان‌محور تمرکز می‌کنیم، اما آخرین مرحله تفکر همگرایی را به شکل جدیدی از هوش جمعی سوق داده است. هوشی که واقعاً اکنون طبیعت، فناوری، تفکر انسان و کنش انسانی را همان‌طور که قبلاً نشان دادیم وارد یک دیدگاه جدید می‌کند که معتقدیم به ما امکان می‌دهد پایدارتر باشیم و ردپای کربن کمتر ایجاد کنیم تا متابولیسمی بی‌درنگ ایجاد کنیم که به ما امکان می‌دهد شهر را به‌عنوان یک سیستم زنده در زمان واقعی با چالش‌هایی که با آن روبرو هستیم سازگار کند. درنهایت شهر یک شهر تاب آور، یک شهر پایدار باشد و امیدواریم این موضوع به موضوع امروز شما مرتبط باشد.